RTV Tempo Soest

zondag 18 februari 2018

Zomerdip

Es komt maar niet uit zijn winterdip. Of eigenlijk is het nog een zomerdip. Eind augustus heeft hij met de club een rondje Oostvaardersplassen gedaan. Had ie zelf bedacht, iets van 110 kilometer. Op dat rondje is Es in de laatste vijftien kilometer stuk gegaan. Echt stuk. Iets na Almere moest hij lossen van de groep. Leeg. Kruipend thuis gekomen. Na die helletocht is het eigenlijk nooit meer helemaal goed gekomen. Fietsen lukt nog wel, maar steeds is er de angst voor de man met de hamer. En als die angst er is, dan komt die man ook. Daar hoef je geen Bram Bakker voor te heten, om dat te begijpen.
Es heeft zich de afgelopen maanden suf gepiekerd hoe hij zijn conditie weer op peil kan krijgen.
Stoppen met roken? Maar Es rookt niet, dus dat is geen optie.
Stoppen met drinken? Es drinkt wel, maar ook dat is geen optie.
Harder trainen? Kan, maar dan kom je telkens weer die man met die hamer tegen, en dat wil Es nou juist voorkomen.
Neem nou vanochtend. Es is gaan fietsen met twee kornuiten, allebei rug patiënten.  De één is net geopereerd, de ander wordt binnenkort geopereerd. Die rug patiënten  onderhielden elkaar tijdens de rit met verhalen over de pijnen die ze doorstaan. Slecht slapen, vermoeid en altijd weer die rug.
En wat denkt u? Juist, ja!  Die twee rug patiënten moesten met regelmaat de benen stil houden  om Es te kunnen laten aansluiten. Zou Es dan niet stiekem, ongemerkt ook rug patiënt zijn? Alleen dan nog veel erger dan die twee andere rug patiënten. Dat zou tenminste nog verklaren dat het zo moeizaam gaat. Bijna zestig kilometer lang heeft Es zitten prakkiseren of hij misschien wat verklarende symptomen kon ophoesten. Maar nee hoor, er kwam niks. Es is geen rug patiënt.
Het enige dat er kwam was de man met de hamer. Vlak voor Austerlitz stond die het drietal op te wachten. De twee rug patiënten hebben hem volgens Es niet eens gezien.  Es wel. Die kreeg de volle laag. En bij de Tankbaan stond ie er weer! En bij 't Hoogt ook weer!
Toen heeft Es de man met de hamer maar achterop genomen, want die moest blijkbaar dezelfde kant op.
De bovenbenen van Es stonden op knappen. Lucht was er wel hoor. Maar niet de macht om nog te trappen.
Toen Es eindelijk thuis was vroeg mevrouw Es nog "kom je nou wéér kruipend thuis? Ik zou maar wat aan mijn conditie doen als ik jou was". Mevrouw Es doorziet ieder probleem in een oogwenk.
Es heeft zich er inmiddels bij neergelegd. De man met de hamer zit tussen zijn oren en wil daar maar niet weg. Zijn hoop is gevestigd op de officiële openingsrit van RTV Tempo op 4 maart. Dan zijn er nog veel meer ongetrainde fietsers. Es neemt de man de hamer dan nog even achterop naar het clubhuis om hem daar met genoegen over te dragen aan een andere niet-rokende, drinkende en ongetrainde clubgenoot.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten