RTV Tempo Soest

maandag 27 mei 2019

Es was op schoolreisje

Gisteren zijn we naar Oisterwijk geweest om te wielrennen. Dat was heel leuk. We moesten al om half negen weg omdat we met de auto naar Oisterwijk gingen.  Dat vond ik heel erg vroeg want het was zondag. En op zondag wil ik altijd lang slapen. Dat kon dus niet omdat we zo vroeg weg gingen. Toen we daar kwamen kregen we eerst wat te drinken en een gebakje. Dat vond ik heel lekker. Na het drinken gingen we wielrennen. Een meneer, die daar woont en het kind of zoiets was van twee andere mensen die daar ook wonen maar eerst bij ons in Soest woonden en toen ook meefietsten met onze club in Soest vertelde hoe we moesten fietsen. We gingen ook nog even door België fietsen. Ik heb geen Belgische mensen gezien want het is daar altijd heel stil op de straat. Toen we weer uit België kwamen gingen we weer wat drinken en heb ik appeltaart gegeten met slaggeroom, want slaggeroom vind ik heel lekker. En koffie gedronken.Dat vond ik erg lekker.
Daarna moesten we nog meer als vijftig kilometer fietsen. Dat vond ik wel ver. Maar omdat we op de wielrenfiets waren leek het toch niet zo ver. Maar het waaide ook best wel kei hard.
Toen we weer terug waren kregen we van die mevrouw twee plastic muntjes. Daar kon je twee keer wat drinken van kopen. Net als van die echte muntjes. Ik heb bier maar dan zonder alcohol gekocht met die plastic muntjes. Er was ook nog een houten bordje waar bitterballen op lagen en ham en blokjes kaas. Ik heb drie bitterballen gegeten want die vind ik heel lekker. Ik heb ook nog blokjes kaas gegeten. En ook ham, maar dat vond ik niet zo lekker. Want van die ham kreeg ik draadjes in mijn keel.
Daarna gingen we nog douchen. En toen kregen we ook nog pasta.
Na het eten gingen we weer terug. Ik vond het wel jammer dat we met auto terug gingen. Want als je met de bus gaat kan je je verstoppen onder de banken als je bijna thuiskomt. Met auto kon dat niet.
Nou, meer weet ik niet hoor. Het was heeeeel leuk. Doei.

Es


dinsdag 2 april 2019

Parijs is nog ver

De lente zit in de lucht. Voor Es het ideale moment om de luiken weer open te zetten en een dosis frisse wind door zijn hoofd te laten waaien. Door persoonlijke omstandigheden had Es een paar maandjes niet gefietst, maar het moest er maar weer van komen. En dus had hij zich door de coördinator van Start2Bike laten verleiden om ook dit jaar weer vier keer bij te springen  als begeleider bij deze fietscursus voor beginners.
Zelf is Es een jaar of vier geleden ook op die manier ingestapt in de wereld van iets te dikke wielrenners op middelbare leeftijd. Inmiddels ligt zijn kledingkast vol met flitsende wielershirts en -broeken. Want een beetje fietser vertoont zich natuurlijk niet in joggingbroek en voetbalshirt op zijn flitsende bolide.
Dat dat hele gedoe uiteindelijk zou leiden tot een fietstocht naar Parijs had Es vier jaar terug niet kunnen bevroeden. Maar ja, 't is wel gebeurd. En Es denkt daar nog met veel genoegen aan terug. In vier etappes naar Parijs, respectievelijk 180, 140, 140 en 90 km per dag. Een prachtig avontuur, mede door het gezelschap van een gezellige kapper en een econoom die, zeg maar economisch iets doet met zwangerschappen, of zoiets. Es weet niet zoveel van economie, en zwanger is ie ook al een hele tijd niet meer geweest. Van kappen weet ie ook niets, omdat ie de kapper maar heel zelden consulteert. Laatst was ie nog wel bij een Turkse kapper, voor dertien euro. Die greep meteen naar de tondeuse, waardoor Es wekenlang met een doorschijnende schedel heeft rondgelopen. Des te meer reden dus om de fietshelm in ere te herstellen. Hoe dan ook, de econoom en de kapper waren, buiten hun werk, ideaal gezelschap.
De vijftien deelnemers die afgelopen week startten met de cursus Start2Bike geloven natuurlijk nooit dat ze na korte tijd klaar zijn voor een etappekoers naar Parijs. Het eerste ritje was zo'n 25 kilometer. Precies genoeg om ze de fiets te laten voelen en om niet totaal uitgewoond aan te komen. En verdomd, ze vonden het fantastisch.
De komende drie weken gaan Es en de andere drie begeleiders de arbeid voorzichtig aan wat opschroeven. Niet om ze uit te putten, maar om ze in elk geval klaar te stomen voor een rit van ongeveer 70 kilometer.
Wat de deelnemers nog niet weten, en Es gaat ze dat zeker niet vertellen, is dat Parijs het uiteindelijke doel is. Net als voor Es, de econoom en de kapper.
Maar vergeet dan niet een econoom en een kapper mee te nemen, anders is er niks aan.

ES

dinsdag 1 januari 2019

AFTREKKEN

Es heeft zijn fiets weer uit het vet gehaald.  Vandaag, nieuwjaarsdag, heeft hij ruim 17 kilometer gefietst. Op de rollerbank. Bijna achttien kilometer klinkt stoerder, maar Es blijft bescheiden. Dat fietsen was niet een goed voornemen, maar meer uit frustratie, of zoiets. Ruim voor de kerstdagen kreeg Es namelijk een factuur van zijn fietsclub. Hij was gewend 50 euro per jaar te betalen voor het lidmaatschap van zijn fietsclub. Voor 2019 werd hem plotseling gevraagd 70 euro af te tikken.
Omdat, zoals bekend wellicht, mevrouw Es een aantal maanden geleden had besloten het pand voor eeuwig te verlaten, heeft Es zich geconcentreerd op aftrekken. Van de belasting wel te verstaan. En dus heeft Es een kopie van die factuur doorgestuurd naar zijn belastingadviseur. Die wilde niet echt meewerken. Contributie van sportclubs is niet aftrekbaar. Ook niet voor alleenstaande, grijze mannen. Die mannen moeten dus maar aftrekken op andere posten.
Maar de belastingadviseur van Es was wel ernstig verbaasd. Van 50 naar 70 euro is een stijging van liefst 40 %!!! Zei de belastingadviseur.
Nou is Es geen wereldwonder op het gebied van rekenen, dus moest hij zijn rekentool op zijn telefoon er bij pakken om dit na te rekenen. En verdomd.... het gaat inderdaad om een stijging van veertig procent.
Es is door omstandigheden niet bij de najaarsvergadering van de club geweest. En dus heeft hij eigenlijk geen recht van spreken. Maar toch. Hij kan maar geen enkel argument bedenken waarom de leden van de club een stijging van 40% hebben geaccepteerd. Als de BTW in ons land een paar luttele procentjes omhoog gaat zijn het NOS journaal en RTL nieuws niet van de zender af te rammen. In Frankrijk ligt het land stil door gele hesjes die protesteren tegen de maatregelen van het bestuur.  Es is vandaag nog even langs het clubhuis gereden, geen geel hesje te zien.
Voor alle duidelijkheid; Es kan die twee tientjes extra best missen (sterker nog, al na twee herinneringen heeft ie betaald), hij vindt zelfs dat de club dat geld wel waard is. Maar..... waar zit het wanbeleid?  Bij het vorige bestuur, dat jarenlang de contributie op 50 eurootjes hield? Of bij het nieuwe bestuur, dat vindt dat er in één keer een inhaalslag moet worden gemaakt van 40%?
Es weet t ook niet meer. En dus gaat hij dit jaar maar gewoon 40% meer fietsen dan vorig jaar. Krijgt ie tenminste waar voor zijn geweld. Gelukkig had Es in 2018 maar weinig kilometers gemaakt. Met dan aan ex-mevrouw Es.