Bilnaad

Het MTB seizoen is weer begonnen. Maar niet voor Es. Es vindt het bos vies. Al dat zand, al die modder. Dat gaat maar overal in zitten. Tot in de bilnaad van Es. En dat moet hij maar allemaal schoonmaken. Hoe doet hij dat?  Met zijn vingers? Of met een washandje, dat schuurt zo. Met een hoge drukspuit? Of met de douchekop ? Es weet het niet. Hij zou natuurlijk aan mevrouw  Es kunnen vragen of zij het wil doen.
Maar ja, bijna vijfendertig jaar ongehuwd samenwonen, dingen doen waar twee kleine Esjes van zijn gekomen, op zondag fietsen in plaats van naar de kerk...... Dat zijn toch meer dan genoeg zonden in een mensenleven. Niet dat Es nou echt in een hiernamaals gelooft, maar voor alle zekerheid wil hij toch graag alle opties open houden. Es zal daar straks maar staan, aan de hemelpoort. In zijn Tempopakkie, met aan een hand zijn wegfiets en aan de andere zijn vieze mountainbike.
Dat Petrus dan zegt: "Dat samenwonen zie ik door de vingers, dat doen ze allemaal tegenwoordig. Dat daar dan kinderen van komen kan ik ook nog wel billijken. Niet naar de kerk, vooruit dan maar. Maar dat van die bilnaad en mevrouw Es kan echt niet. Die hemel wordt niks voor jou, meld je maar een deur verderop." En dat komt dan natuurlijk belazerd uit, want dat lycra pakje brandt als de hel.
Es gaat dus maar niet MTB'en. Om toch het lijf een beetje soepel te houden heeft hij een clubje wegfietsers bij elkaar geschraapt om de hele winter door te fietsen op de weg.
Vandaag waren ze met zijn achten. Es had vier weken niet gefietst en heeft dat moeten bezuren. Er waren zes rooien mee vandaag. Van die kerels die mee rijden in de rode groep van de club. Die kunnen dus echt fietsen, echt hard. Gelukkig reed er ook een dokter mee. Dus als Es voor dood was neer gevallen, had de dokter misschien nog raad geweten en Es nog even voor de deuren van de hemel weg kunnen sleuren.
Zover is het gelukkig niet gekomen. Die rooie bikkels toonden zich namelijk ware gentlemen. Steeds als Es weer achterop was geraakt wachtten ze even bij het stoplicht op die ouwe sok.
Es moet weer gaan trainen. Morgen haalt hij zijn rollerbank uit het vet. Elke avond virtuele rondjes rijden om de conditie weer een beetje op peil te krijgen. Volgende week staat Es er weer. Zal hij die rooien eens even een poepie laten ruiken. Hoeft de dokter zich tenminste ook geen zorgen te maken of die ouwe zondaar niet met een hartstilstand van zijn fiets lazert.

ES



















b