Es zit nog helemaal in de cadans van de Tour de France. En dus gaat in huize Es in de loop van de middag de tv aan. Automatisme. Zo keek van Es vanmiddag naar de wegwedstrijd voor vrouwen. Fietsen. Anna van Breggen was weg met een Italiaanse. Vijf kilometer voor de meet hadden ze nog zo'n dertig seconden voorsprong op het achtervolgende peloton. "Hier rijdt goud en zilver", vond de commentator van dienst. Leek Es logisch. Maar toen maakte Van Breggen volgens Es een tactische fout. Nu heeft Es natuurlijk geen verstand van wielrennen en vrouwen, maar toch. Kijk, die Italiaanse is geen sprinter. Dat zei de commentator van dienst. En die reed op kop. Nou ja, ze reed zo langzaam dat ze bijna omviel. Van Breggen had geen zin om op kop te komen en viel ook bijna om. En dus ging het peloton er nog overheen en won weer een andere Italiaanse de sprint. Onbegrijpelijk, vindt Es, die er dus geen verstand van heeft. Maar toch....
Volgens Es had Van Breggen drie kilometer voor de finish op de pedalen gemoeten, Italiaanse komt er over heen en 800 meter voor de meet komt Van Breggen dan weer over die Italiaanse heen. Goud. Maar goed, Es heeft er geen verstand van.
D'r was ook nog turnen. Meisjes in pakjes die balanceren op een heel dun stokje. Knap vindt Es. Een Nederlands meisje won met heel ingewikkelde kunstjes. Twee dingen vielen Es op; die meisjes gebruiken hun tenen om zich vast te klemmen op dat stokje. Knap vindt Es. Én ze hebben hun haar zó strak naar achter gebonden hun contactlenzen van hun oogbollen waaien als de airco op 2 wordt gezet. Voordeel is dan weer dat door dat strakke opbinden waarschijnlijk ook hun huig zo ver wordt opgetrokken dat ze vast niet snurken. Es houdt die optie in zijn achterhoofd. Mevrouw Es mag er dan wel niet meer naast liggen, maar Es heeft er best wat voor over om een fatale slaapapneu te voorkomen.
En toen was er hockey. De WK finale tussen Holland en Ierland. Wij wonnen met 6-0. Dat hele hockey kan Es gestolen worden. Dat blauwe gras alleen al, zal wel kunstgras zijn. Nog ergerlijker is dat al die vrouwen paardenstaarten hebben. Irritant. Dat gehuppel van die paardenstaarten leidt zó af dat ze het zouden moeten verbieden.
Er was er één met kort haar. Bij Ierland, Alison Meeke met nummer 30. Maar dat was ook wel een buitenbeentje. Es vond dat ze er een beetje verloren bij liep. Ze mocht dan wel meedoen, maar hoorde toch niet echt bij al die vrolijk huppelende staartjes. Ze was ook veel bleker dan al die staartjes.
Waarschijnlijk nooit op zeilkamp geweest. Es vermoedt dat Meeke de dochter is van een Ierse mijnwerker met stoflongen. Uit een, zeg maar arbeidersmilieu.
Vader Meeke zat met zijn zuurstof masker waarschijnlijk voor de tv te genieten van zijn dochter die toch maar mooi was opgeklommen tot het milieu van gebruinde kakkers met paardenstaartjes. Wellicht moest hij zijn dochter toch maar eens adviseren heur haar te laten groeien en wat bruin-zonder-zon op te smeren. Misschien zou ze ze dan wat vaker de bal krijgen.
Daarna kwam er nog iets met zwemmen, maar dat werd Es toch echt te veel.
Binnenkort is al dat gesport op tv weer afgelopen en kijkt Es weer elke dag naar oude afleveringen van Eigen Huis en Tuin.
Ga toch fietsen man.
